Τωρα πια,
τωρα πρεπει να σβησω
με την γλωσσα μου
όλα εκεινα τα λαθη που ζωγραφισα
και να μη σου πω τιποτα.
Παρα μοναχα σιωπηλα
να ελπιζω πως
πριν κοιταξεις το ρολοι σου
ή το ημερολογιο -καρφωμενο πλαι στον καθρεφτη-
θα στρεψεις το βλεμμα σου
στα ασπρισμενα μαλλια μου
και θα κρατησεις
τα χερια μου που εμειναν αδεια,
τοτε που ευχηθηκα
να ζησω λιγο παραπανω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου